لاپاراسکوپی

لاپاراسکوپی ، جزء جراحی های دوکاربره است ، بدین معنی که به هر دو منظور تشخیص و درمان مورد استفاده قرار می گیرد ؛ در حین انجام آن با استفاده از ابزاری به نام لاپاراسکوپ اندام های درونی بدن مشاهده می شوند.

لاپاراسکوپي ، یکی از جراحی های کم تهاجمی می باشد ، که به منظور انجام آن برش های بسیاری کوچکی در سطوح بدن افراد ایجاد می شود و بدین ترتیب زخم بیماران زودتر التیام یافته و خطر عفونت بسیار کاهش می یابد ، علاوه بر آن دوران نقاهت نیز سریعا طی می شود.

همانطور که گفته شد جراحی لاپاراسکوپي ، به طور همزمان جهت تشخیص و درمان بیماری به کار برده شده و به پزشکان کمک می کند ، تا بدون باز کردن کامل شکم اندام های داخلی آن را مشاهده کرده و جهت درمان اقدام کنند.

تفاوت میان جراحی لاپاراسکوپي و جراحی باز

همانطور که در فوق ذکر شد ، پزشکان در حین انجام جراحی باز به منظور افزایش وسعت دید ، مستلزم ایجاد برش هایی به اندازه 6 الی 12 اینچ می باشند ؛ در صورتی که برای انجام این جراحی ، تنها یک برش به اندازه نیم الی یک سانتی متر ایجاد می شود ؛ از این رو پس از انجام این جراحی نیاز به بستری شدن طولانی مدت بیماران در بیمارستان نبوده و دوره نقاهت در آنان نیز بسیار کوتاه می باشد ، به طوری که آن ها پس از گذشت تقریبا 1 هفته بعد از این عمل می توانند به انجام فعالیت های روزانه خود بپردازند.

به علت ایجاد برش های کوچکتر ، درد بیماران نیز در این روش بسیار کمتر خواهد بود.

جراحی لاپاراسکوپی چگونه انجام می شود ؟

برای انجام عمل لاپاراسکوپی ، از ابزاری به نام لاپاراسکوپ کمک گرفته می شود این ابزار یک لوله باریک و طولانی بوده که در یک سر آن دوربین تعبیه شده است ؛ این وسیله پس از ایجاد برش درون بدن فرستاده می شود و بدین ترتیب توانایی دیدن اندام های درونی بدن را به پزشک می دهد ؛ در حین ورود لاپاراسکوپ ، گاز دی اکسید کربن یا گاز اکسید نیتروژن جهت راحت تر دیده شدن اندام های داخلی بدن در حفره شکمی منتشر می شود.